Compassie

Compassie, ik geloof dat dat het nieuwe thema in m'n leven gaat worden de komende tijd. Hoe vaak hoor je jezelf advies geven aan vrienden en denk je bij jezelf 'zou ik ook eens moeten doen'.

Hoe vaak ben je begripvol en zorgzaam naar de mensen die dichtbij je staan maar push je jezelf om door te gaan? Want? 'Ik ben een sterke vrouw' en 'ik kan het in m'n eentje aan' en 'ik red me wel!'. Hartstikke leuk, super goed ook maar eerlijk... Het slaat nergens op. Het slaat nergens op omdat ik naar iedereen anders altijd roep, nee schrééuw: je hoeft niet alles in je eentje te doen, we zijn er om elkaar te helpen en ik ben er voor je! Ohja en als afsluiter er achteraan: 't is een kleine moeite'. 

Het achterlijke hierbij is ook nog eens dat ik me al een hele poos geleden beseft heb dat het zo'n goed gevoel geeft als je er voor iemand kan zijn. Als iemand je in vertrouwen durft te nemen met kwetsbare verhalen, gedachtes, gevoelens. Hoe vereerd ik me kan voelen als ik als klankbord mag fungeren. Hoe intens ik ook meegeniet van het geluk van mijn dierbaren als dingen beter gaan.  En opvolgend daarop besefte ik me dus ook dat ik een ander dat eigenlijk ontgun wanneer ik zelf heel de tijd maar in m'n eentje met alles wil dealen. Dát besef, dat ik daarmee het goede gevoel van er voor een ander zijn NIET geef aan de mensen die er wel voor mij willen zijn, was een levenslesje die ik toch wel graag deel.

Een van de moeilijkste dingen in het leven vind ik balans zoeken, hebben en houden. Het leven is nooit níét in verandering en daar de juiste verhoudingen in vinden en houden is echt een ongoing challenge. Balans in gezond eten vs genieten van nacho's en chocolade ijs. Balans in tijd spenderen met mensen en een avondje in m'n eentje op de bank zitten, Balans in keihard trainen en m'n lichaam eens rust gunnen, balans in RUST in het algemeen. En ook balans met het wel of niet hulp vragen en accepteren. Want stel je toch eens voor dat ik een ander zou 'belasten'.

Mijn brainwave of the day: kijk naar jezelf alsof je door de ogen van je beste vriend kijkt en bedenk je goed wat je jezelf gunt. Dat is wat je noemt: compassie. En omarm dat! Accepteer dat! Zou ik zelf ook eens moeten doen ;) Want als iemand het beste met je voor heeft, is het wel je beste vriend. Dus wees je eigen beste vriend! En op die manier doen we het toch een soort van samen èn alleen.

 

Liefs, Lily